Maaalalang may duda si Jose Rizal sa kakayanan ng mga Pilipino na pamunuan ang sarili. Kinondena niya ang rebolusyon ng Katipunan bilang pagtatapon lamang ng buhay dahil duda siyang magawa mang palayain ng rebolusyon ang Pilipinas at makamit ang kasarinlan, hindi pa handa ang sinumang maupo na mamumuno para pamunuan ang Pilipinas sa tipo ng pamamahala na kumikilala sa mga karapatan ng mga mamamayang Pilipino.
Maaaring nakikinita ni Jose Rizal na sa pagkakataong magtagumpay nga ang rebolusyon ay papalitan lamang ng mga ilustradong Pilipino ang pananamantala ng mga Kastila. Walang tiwala si Jose Rizal sa kapwa niya ilustrado ng kanyang panahon sa kahandaan nilang inintihin ang mga dapat na layon ng pamahalaan natatakot siyang lamunin ng kapalaluan ng kapangyarihan ang mga ito at malimot na ang mga adhika.
Tunay ngang may batayan ang kanyang mga alinlangan dahil nauwi sa patayan sa sariling hanay ang himagsikan. Pinatotohanan ito sa pulong sa Tejeros na ikinasanhi ng kamatayan ni Andres Bonifacio, Antonio Luna at iba pang mga Pilipino sa kamay ng kapwa Pilipino.
Ang ganito ka ganid na kalakaran ay patuloy na katotohanan sa demokrasya magpahanggang sa kasalukuyan. Makalipas ang mahigit isandaang taon mula ng lumaya ang Pilipinas sa mga Kastila, pinatunayan ng pamamahala ng iilan sa kapangyarihan ang mga alinlangan ni Jose Rizal.
Demokrasya nga kung ituring dahil sa regular na eleksiyon ngunit ang katotohanan ay pinamahalaan ang Pilipinas ng iilang mayayaman at makapangyarihan para rin lamang sa mga interes ng iilan.
Ano ang palagay mo?
Ano kaya ang karapat dapat na gagawin upang matigil na ang kahibangan na ito at mapatunayan natin kay Jose Rizal na namulat na tayo sa ating mga pagkukulang at handa na tayong pangatawanan ang hamon na noon ay hindi sya naniniwalang kaya nating panindigan.
Paradoxically, since the ouster of the Spanish colonial regime, Philippine democracy has been merely a legitimizing mechanism for oligarchic rule.
For purposes of analytic clarity, democracy literally means “rule by the people”, or rule with the consent of the governed. Oligarchy literally means “rule by the few”. Oligarchy can be in the form of aristocracy, which is “rule of the best and the brightest”, or plutocracy, which is “rule by the rich”.
In Philippine context, consent through elections means that a consensus has been reached as regards which among competing elites shall be conferred the legitimate power to plunder the nation within a limited number of years.
This conundrum can be traced back to the Spanish colonial regime where the purpose of governance was clearly to systematically plunder the Philippine colony in order to secure economic development for the Crown. Spanish mercantilism was designed to maximize the Crown’s extraction from its colonies at considerable cost to economic development of the empire.
Independence did not free the Philippines from the colonial culture of plunder in governance. It only spurred the competition among elites for power vacated by the Spanish colonial regime. Perhaps this was the rationale why Jose Rizal did not advocate for independence. Instead, consistent with the liberal ideals, he fought for human rights through democratic reforms by demanding representation and accountability.
Our democracy is an elected oligarchy. Our formal democratic institutions do not guarantee democracy. Our congresses have been perpetual repetitions of the tragedy of Tejeros convention of 1897 where elites maneuver each other out of power, which cost the lives of Andres Bonifacio, Antonio Luna and the noble ends of the Katipunan. Even our “people power”, as a mechanism of accountability, is now suspect. After it has not delivered on its promises, it is reduced into an apparatus of disgruntled elites to claim lost power.
In the wake of the scandals that haunt the Arroyo administration, as a people, we are forced to reexamine our beliefs regarding the legitimate ends of democratic governance.
Democracy is essentially an affirmation of the sovereignty of the people as a collective of dignified human beings with rights. That is, the people are not things or mere means to an end. Ideally, a democratic government is an agency established to guarantee that the people have all the freedoms possible and the capacities to live the life that they have reasons to value. By representation, democracy demands that the people have the power to decide which among competing policies best serve their interests and to hold accountable those who misrepresent them.
Until this colonial culture of plunder in governance is effectively dismantled, willful corruption through our democratic decision-making procedures cannot be averted. Elites will continue to violate human rights by creating opportunities to convert public goods into private gain.
Unless we reorient our culture of governance by grounding it on the democratic imperative to respect, protect and provide for human rights, we shamefully dignify the doubts that bothered Jose Rizal more than a century ago.
A Simple Thought About Rizal If He Ever Lived Today
What would Rizal think about the nature of our country’s way of democracy? A simple but a mind blowing question. “The Philippine Government is on it’s way into becoming one of the most elite regime ever to rule a country.” Yeah right!? I saw that on a front page of a newspaper being read by a man while I was waiting for my friend. What a way to cover-up all the flunks and misfits our government has done. If King Jose is still breathing, im pretty sure that he’ll write another nasty novel or poem to harshly criticize our very own filipino government. Come to think of it, there’s basically no difference on how the country has been governed by it’s officials for the past 15 decades. What makes things worse is that this time, we’re being abused by our own race. A true-bLue FILIPINO. Not Spanish, not Japanese, not American, but pure blooded Filipinos. Can you believe it? These darn and witty officials are taking advantage of their positions so they can sneak public goods into private gain. Tsk Tsk.
The Great Jose Rizal would have thought of the same as mine. Maybe he’ll be more disappointed because of the fact that he sacrificed his own life to change the fate of our country against these greedy dimwits whose extreme desire for power leaves them with no difference from the previous foreign counquerors of our land.
Who would have ever thought that this simple “proM D-ng inTsik” will make a big difference for our country? Yet, our nature of democracy, ruled by our own race, have disappointed our ancestors who fought for freedom, specially doctor J to the R. haha.
Maybe, just maybe, if Jose Rizal was still alive, he would again be the spark that might start and light the fire into the hearts of each and everyone to continue and hope for a change. To dream of a country that is full of trust and honesty. Aww.
Long Live kinG pepe! mabuhaY si jOSe! YeaH!
Sir mali! Sa 1-22 ko dpat pinost. Nde ko napansin 1-23 pala to. Pero meron na din dun sa 1-22. Haha
Sa aking palagay, ang pamahalaang oligarkiya ay hindi magandang uri ng pamahalaan sapagkat ang kapangyarihang pampulitika ay kontrolado lamang ng isang pangkat ng lipunan. Dahil dito, itong pangkat lamang ang nakikinabang at madalas ay naaapi ang karamihan. Wala ring pagkakataon ang ibang mga mamamayan upang magbigay ng suhestiyon sa mga batas na ikabubuti ng bayan.
Sa palagay ko ay hindi magiging sang-ayon si Rizal sa pamahalaang oligarkiya. Ito ay dahil nais niya ay magkaroon ng kalayaan ang bawa’t mamamayan upang ipahayag ang kanilang damdamin at makatulong sa paggawa ng mga batas at tuntunin ng bayan.
Ang Pilipinas ay isang malayang bansa na kung saan tayong mga Pilipino ay may karapatan sa ating kinatatayuan pati na sa ating pamahalaan. Subalit kung susuriin natin ang kalagayan ng ating bansa sa ngayon, masasabi natin na ang pagkademokrasya ay natabunan na ng pagkaoligarkiya subalit ang ating mga hinaing ay isinasantabi na lamang ng mga nakakataas. Ginagamit din nila ang ang kanilang kapangyarihan upang makuha nila ang mga bagay na nais nila.
Kung buhay pa si Dr. Jose Rizal ngayon, sasabihin niya na ang Pilipinas ay hindi na nakaalis sa bulok na pamamaraan. Ano kaya ang maari nating gawin upang mabago natin ito? Sa aking palagay, ang pagkakaisa lamang ang kasagutan diyan. Hindi tayo uunlad kung isa lamang ang kikilos. Dapat tayong magtulong-tulong upang ang bansang Pilipinas ay makaahon sa dusa.
Hayz, Mga pilipino nga naman.
Nakita ni Jose RIzal na walang katinoan ang mga kastila noong sila ay namumuno kaya niya ito ipinaglaban, Ngunit di nakita ni Rizal na ang pinaglaban niya mula sa kasawian ay sinisira ng mga taong kapwa niyang ipinaglaban.
Sa ating pamahalaan ngayon makikita na ang mga nakakataas ay puno ng mga proyekto para sa ikakabuti ng bansa, ang di nakikita ng ating mga kababayan ay ang korupsyon sa likod ng mga proyekto na to. Hindi nakikita na ang ating mga pinuno ang magdadala sa atin sa kasarinlan na ating tinakasan.
Ngayon sa sagutin natin ang tanong “oligarkiya nga ba ang ating bansa?” ano nga ba ang oligarkiya? hindi ba ang oligarkiya ay isang pamahalaan na kung saan ang mga karapatan ng mamamayan ay napapakinggan. Sa ating kasalukuyan na pamahalaan makikita ba natin ang katotohanan na tayong mga mamayan ay may karapatan na malaman. Ano pa nga ba ang ating maasahan? kagaya nga ng sabi ni Jun Lozada “kung cnu pa ang nagsasabi ng katotohanan siya pa ang pinagtatabuyan”. Ang pilipinas ay isang malayang bansa, Sana ito’y ating masilyan.
Rizal is a man who knows what he wants. He is a man who really strives for his goals. I know that there are people in our country dying to have a better life. Rizal had defended our country so we can one day learn to guard it ourselves. We have done nothing to change our ways of living.. All our presidents had probably said that they are going to make our country better, has it? DID it? Maybe they had put in a few more SM malls here and there but that doesn’t help us solve our problems of all the homeless people, all the hold ups, all the kidnappings.
I think that people are starting to not care anymore. If the corruption of our government continues, there will probably soon be a riot that will ruin everything. If we don’t fix anything and fast, women will get raped or people will be killed. We need to do something or else this whole country will be nothing.
Sa bansang pilipinas ay pinapalakad ng demokrasya ngunit parang wala. Hindi ba’t dapat mas makapangyarihan ang nakararami? Ngunit bakit mas nagiging makapangyarihan pa rin ang mas kaunti? Ang mga pilipino ay nagiging parang alipin pa rin tulad ng dati sa kastila ngunit lang ngayon ay sa kapwa pilipino na. Kaya kung nandito pa siguro si jose rizal marahil siya ay gumagawa na ng paraan upang makamit ang nararapat na demokrasya sa ating bansa at hindi magpaailipin sa kapwa pilipino.
Greed is the only thing that stands between a good leader and a bad one. Everyone has desires but when it turns into a selfish act where you benefit from the expense of others it becomes greed. Leaders are the most dangerous guys to have greed because they have power, and when you mix power with greed it leads to mass corruption. A good leader isn’t someone who is very smart or popular but someone who has fear on GOD. Having conscience and fear on God tolerates greed. Throughout history, there has been a lot of corrupt leaders, this shows that man is sinful when given power. Having power opens doors to many paths, it really is up to good decision , to choose the right path using the power entrusted to you.
oligarchy pla!!!
An oligarchy is one of the worst type of government. In this type of government only few benefit from it, specifically the leaders. It is a type of ruling where leaders are surrounded by their own people who are suffering from poverty. Right now, in our own country, we have to be thankful that our government is not an oligarchy. But if we continue to be blind from the truth, an oligarchy is possible in the future. Right now we have to know who is lying and who is telling the truth. The best thing we could do to avoid an oligarchy is to choose the right leaders.
Ang Bansang pilipinas nga ba ay bansang oligarkiya?
sa aking palagay tayo ay sinasabing oligarkiya ngunit hindi natin ito natatamasan, sa halip ay tayo lamang ay pinamumunuan ng mga pinunong sakim sa kapangyarihan at naghahangad ng nkabubuti sa kanila. kaya tayo ngaon ay naghihirap ay dahil tayo ay nagbubulag bulagan sa katotohanan na kahit hindi tayo isang oligarkiyang gobyerno ay tayo ay nagiging ganap na oligarkiyang pamahalaan. dapat lamang na sabihin natin ang ating mga nalalaman upang maibunyag ang katotohanan sa buong bansa at masupil ang mga mapagsamantalang opisyal ng ating gobyerno.
kung nandirito pa rin si Dr. Jose Rizal sa tingin ko ay ganito rin ang kanyang palagay sa ating bansa ngayon. dahil maraming tao ang nagbubulagbulagan sa katotohanan at marahil sila rin ay nakikinabang sa mga nakaw sa ating kaban ng mga tiwaling opisyal ng ating bansa kaya ayaw nilang magsabi ng totoo sa harap ng taong bayan. marahil gusto rin ni Rizal na maging totoo ang bawat tao sa kanilang sarili upang maiwasan natin ang unti-onting paglaganap ng korupsyon at pagiging isang oligarkiyang pamahalaan.
ang pilipinas ay para sa mga pilipino hindi maganda ang ganitong klaseng sistema ng pulitika dahil sa iisa lamang ang pamilyang kumocontrol at ngdedesisyon para sa isang bansa at mahalaga na ating isipin na ang ating mga bayani ay ngkaisa para ang pilipinas ay maging para sa mga pilipino db kaya ang sistemang ito ay hindi nababagay sa ating bansa dahil isang pamilya lamang ang mkikinabang sa ating bansa na dapat ay para sa lahat ng pilipino at hindi para sa mga mkakapangyarihang tao lamang at sa ganitong sistema hindi na magiging pantay pantay ang karapatan ng tao mawawala ang kanilang karapatan na mamili ng kanilang pinuno
Oligarchy? Philippines? I think you can say that but the only thing is that the corrupt government officials? What are they doing to our country? The fact is that they’re using the the government’s fund for their own good, like the issue of the ZTE Scandal.
And only one family is deciding about our country, they can’t see the truth about what’s happening in our country, the people in the Philippines are suffering from many ways, pollution, poverty, sickness.
And with that you can’t say that people here in the Philippines are equal, cause some are just abusing their power
Ating oligarchy tila gumugulo hindi maipinta kung kailan aayos ang pilipinas oligarchy magulo sana maisipan ng tao mag-ayos
Ang lunas nito ay nasa kamay natin mga pilipino hindi magka-isa paano pinakita pagmamahal natin sariling bayan walang pagkaka-isa kailan magbabago mga pilipino kailan ba titigil paghihirap natin ang mga nghihirap ay mga pilipino sa ating sariling inang bayan natin sa aking palagay dapat magka-isa ang lahat ng tao upang umunlad na ang bansa natin at maging maayos na ang lahat ng ito dapat magka-isa ang tao ay may kanya kanyang isip kaya hindi dapat tayo dinidiktahan kung ano ba ang dapat gawin dahil panigurado alam natin kung ano ang tama at mali.
ang pilipinas daw ay bansang demokratiko, ngunit bakit sa kabila ng pamahalaang ito ay nauuwi pa rin tayo sa pagiging oloigarkiya na ibig sabihin ay pinamumunuan ng iilan? nasaan doon ang mga mamamayan?kung tunay ngang demokratiko ang ating bansa, bakit di natin magawang paalisin sa puwesto ang mga opisyal na tayo rin mismo ang nagbigay ng kapangyarihan sa kanila?
marahil tama nga si Rizal na dapt ay maging lalawigan na lamang tayo ng bansang espanya dahil naniniwala siya na hindi pa natin kayang tmayo sa sarili nating mga paa. nakikita niya na mabubulag lamang tayo sa kapangyarihan na kaya nating hawakan. para sa akin, isa lamang ang paran upang magawa nating pamahalaanan ang sarili nating bayan at mapatunayan natin kay Rizal na kaya na natin ang ating mga sarili. mataas na kalidad ng pag-aarl. kung tayo ay marunong at may sapat na kaalaman, hindi tayo basta-basta maloloko ng kung sino at maipaglalaban natin ang ating mga karapatan at kalayaan na mayroon tayo. mas magiging matalino tayo sa pagpili ng ating mga kinatawan
Ang pananaw ni Rizal sa unang tingin ay may pagdududa sa kakayahan ng mga pilipino. ngunit kung ito’y ating bibigyan pansin hindi ba’t tama siya? walang pinagkaiba sa ating pamamahala ang nangyari kahit noong panahon p ng kastila. At lalo p itong naging masmgulo sa mga pangungurakot ng ating gobyerno sa ating mga mamayanan. sa aking palagay ng pag aayos nito ay ang pagkakaisa lng ng mga taong bayan at pag kakaisa ng ating pipiliing pangulo at mga tao sa gobyerno na nasa puso ang pagtulong sa bayan tulad ni Rizal, ngunit ang tao ay natural n madaling maakit sa materyal n bagay kaya’t mahirap itong gawin sa ating bansa.
sa aking pananaw, hindi sagot ang oligarkiya upang maging daan sa bagong pilipino. dahil ang oligarkiya ang para sa mga taong may pangsariling interes.
ngunit sa kalagayan ng ating gobyerno na nahaharap sa matinding eskandalo. pwede ba nating masabi na tayo ay pinapalakad sa isang makademokrasyang gobyerno? o mas mabuti pang maging isang oligarkiyang bansa tayo dahil sa sumatotal, ang kaisipang makalaya ay hindi na umiiral sa sistema ng ating gobyerno.
kung rizal ang tatanungin, sa palagay ko, sya ay hindi papayag na maging oligarkiyang pamahalaan dahil mawawala ng saysay ang kanyang pinaglalaban na malayang kaisipan.
First let me define oligarchy.
It is a form of government where political power effectively rests with a small elite segment of society (whether distinguished by wealth, family or military powers).
Here in the Philippines we are faced with so many struggles, yet we are still faced with the same ones. Rizal himself didn’t trust his other fellowmen. We Filipinos in the present time are again doubting the system, but we already know even years before that our political system is in plunder. It just so luckily happens that a brave warrior(jun lozada) revealed the stench of greed in our goverment. We already know that our oligarchy are the rich ones. They are not bright, they are just rich and demons hungry for more power. Let us aim for a new and refined goverment. Shun the Oligarchic goverment we have right now and hope for change!!!
Noel Geologo 1-23
Even though we are democratic. It really feels we are an oligarchic kind of goverment.
THat’s all ahahahaha o(-_^)o
OLIGARCHY
Oligarchy is defined as the government by the people or a government in which the supreme power is held by the people. The needs of the few or the One outweighs the needs of the many. When a small group of individual wields a large portion of power and dictates the lives of the majority it is called as Oligarchy. In essence Oligarchy is a government in which power is in the hands of the few. The idea of oligarchy seems abhorrent and straight out of the dark ages. After all , all men are created equal.”
Furthermore, this can be traced back to the Spanish colonial regime when the purpose of the governance was clearly due to systematically plunder the Philippine colony.
Rizal did not select this form of independence because of the fact that it did not free the Philippines from colonial culture of plunder in governance. It only stirred competition among the elites or rich people hungry for power which was eventually vacated by the Spanish colonial regime. Rizal instead fought for human rights through democratic reforms by demanding representation and accountability.
As we analyze oligarchy in our present type of government to the Arroyo administration we see the similarity since the administration is manipulating all the policies and the freedom of the people to make choices like to voice out their ideas, corruption is rampant and human rights has been violated several times. Unless we reorient our government by grounding it on the democratic imperative to respect, protect and provide our human rights we shamefully dignify the doubts that bothered Rizal more than a century ago.
sa aking palagay si Dr. Jose Rizal ang napakatalinong tao dahil sa panahong iyon ay naisip nya agad ang noon at kasalukuyang ngaun..tama sya na wag na lng gumamit ng dahas sa naganap na rebolusyon, pero siguro naman na naisip niya na rin na ang kapwa pilipino ay may sariling salita tulad ng kung laban ay lalaban, at maraming pilipino ang sakim sa kapangyarihan…oligarchy??? tayo ay bansang demokrasya may sariling desisyon kung sino ang mamumuno, ngunit subalit nde ginagamit ang tamang pagpili ng tamang pinuno…kya masakit mang aminin mulat na mulat na ang tao sa katotohanan ayaw pang aminin…kya hanggang ngaun nde pa din nating napapatunayan na demokrasya nga ba tlga tayo…..^_^
Sa aking palagay, dapat isipin ng mga pinuno ang kanilang responsibilidad bilang pinuno. Tayo’y nagkakaganito sapagkat sila ay nasilaw sa kapangyarihan at ang kakayahan nito.
Kaya naman nating tumayo sa sarili nating mga paa kung tayong mga Pilipino ay makikisama sqa pamahalaan. Ito ay sa pagsunod ng simpleng mga batas.
Sa aking palagay, dapat isipin ng mga pinuno ang kanilang responsibilidad bilang pinuno. Tayo’y nagkakaganito sapagkat sila ay nasilaw sa kapangyarihan at ang kakayahan nito.
Kaya naman nating tumayo sa sarili nating mga paa kung tayong mga Pilipino ay makikisama sqa pamahalaan. Ito ay sa pagsunod ng simpleng mga batas.
Olgarchy is a kind of government where countable people that has been given power over the community and miuses their responsibilities as leaders of the group. Just like today, other countries says that the Philippines is a democratic kind of government, but, the people of the Philippines says that we are more like an Oligarchy kind of government. The corrupt officials of the government misuse their powers over the people to have wealth and power for their sakes.
Para sa akin, maramin na tayong pinagbago sa panahon ngayon. Marami na tayong natuklasang mga bagay-bagay at kung ano-ano pa. Marami na rin ang mga lathalang naisulat kung saan marami tayong mapupulot na mga makabagong kaalaman. Dito tayo maaring kumuha ng mga makabagong ideya kung saan may matutunan tayo at maarin nating isabuhayg ang mga ito. Sabi nga ng iba “nothing lasts forever”, tayo ay nagbago na rin sa loob ng isangdaang taon pagkatapos tayong makalaya sa mga kastila. Pero di pa rin maipagkakaila na may mga pagkukulang pa rin ang mga tao. Tulad ngayon, ang bansa natin ay patuloy na naghihirap kahit na sinasabi ng ibang tao na umuunlad na daw tayo. Tama si Jose Rizal sa sinabi niya dati pero siguradong maiiba ang pananaw niya kung siya ay nabuhay sa panahon natin ngayon. May ugali pa tayong namana sa kastila, tulad ng pagiging malabis at mapagmataas sa kapwa natin Pilipino. Ito ang bagay na dapat natin iwasan. Huwag tayong magpasailalim sa mga taong dinadaan lang sa pera ang mga bagay-bagay. Magkaisa tayo sa mga bagay-bagay na siguradong makakatulong di lamang sa ating sarili kundi pati na rin sa iba. Mas maganda rin kung may malaki tayong maitutulong sa ating bayan. Simulan muna natin sa ating mga sarili ang mga pagbabago.
sa aking palagay, ay magkaisa tayo sa pagpili ng tama at magaling na pinuno na sa tingin ntin ay makakapagpaunlad sa ating bansa, sumunod tayo ng wasto sa ating pamahalaan at huwag tayo magpaalipin o maging sunod-sunuran lamang sa mga pinunong nasilaw sa kanilang mga pera at kayamanan. kundi lumilos din tayo sa ating mga sarili at ipaglaban natin ang ating karapatan.
Oligarchy sounds very appealing to people who are interested in freedom and justice for all. Indeed, it is a great a concept, one held by the majority of enlightened cultures that have appeared in the past 2,500 or so years. Unfortunately, life has not been so utopian, and in many places and eras, power has been held by what have been called tyrants and despots, feudal lords and egomaniacs who sat in power because of “divine right to rule.” Contrary to such a flowery notion, most of these “leaders” came into power through physical force and an array of atrocities. This trend continues to this day in too many parts of the world, with banana-republican dictators scattered here and there like so many weeds. In the popular version of history, the righteous human struggle has been to destroy these autocracies and replace them with the ever-liberating “democracy,” so that civil rights will be mandated and enforced, and all people will have a chance to lead a decent life.
Sa kasalukuyang panahon ay hindi na maramdaman ng bansang Pilipinas ang “demokrasya”. Naging isang oligarkiya ang Pamahalaang Arroyo.
Oligarkiya
Sa aking pananaw ang oligarkiya ay hindi makaktulong sa ating bansa dahil ito ay pamumunuan lamang ng mga konting tao na may mga kapangyarihan. Ito ay magreresulta lang sa mga welga dahil sa mga daing at reklamo ng mga tao. Pero ang bansa ngayon ay parang oligarkiya na dahil tayoy pinamumunuan na ng mga konting tao na may mga kapangyarihan
Kung buhay pa si Dr. jose rizal ay sasabihin niya na wala pa rin taung pinagbago mula noon. Tayo hindi nag iisip ng mabuti at iniisip lamang ang mga ating sarili,
Para sa akin ang oligarkiya ay hindi makakabuti sa ating bansa dahil lahat ng tao ay magiging kontrolado at magiging tau-tauhan lamang. Parang isang laruan na gagamitin lamang kapag lalaruin at mawawalan sila ng tintawag na laya. Ang lahat ay may karaptan na gawin ang lahat g kanilang gusto. Dapat ay magkaroon lamang ng pantay-pantay na pagtingin upang hindi magkagulo at walang tao ang maaagrabyado. Dapat isipin ng pamahalaan ang mga nakararami at ang ikabubuti ng mamamayan.
Sa nangyayari ngayon mukang tama nga na nagduda ang ating pambansang bayaning si Jose Rizal. Hindi pa nga tayo handa na pamunuan ang ating bansa. Hindi ibig sabihin na may eleksyon, may demokrasya. Tayo’y pinapaikot lang ng mapansamantalang gobyernong Arroyo. Ginagawa lang tayong laruan.
Makikita naman natin na tuwing eleksyon parang mga anghel ang mga taong naghahanap ng posisyon sa gobyerno. Bakit nila gustong makakuha ng pwesto sa gobyerno? UPANG KUMUHA NG PERA AT MAGPAYAMAN GAMIT ANG KABAN NG BAYAN. Ganyan ang pilipinas ngayon. May pinunong hanap lamang ay YAMAN!!!!
weeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
Sa kasaysayan, maraming mga oligarkiya ay bukas nagbigay ng kapangyarihang pampulitika sa isang pangkat na minoridad, na minsan ay nagtatalo na ito ay isang kamaharlikaan (“samahan mula sa ‘pinakamagaling’ at ‘pinakamatalino'”). Ang ganung mga estado ay karaniwang kontrolado ng mga makapangyarihang pamilya kung saan ang kanilang mga anak ay ipinalaki at ipinatnubay upang mgaging mga tagapagmana ng kapangyarihan ng oligarkiya. Gayunpaman, ang kapangyarihang ito ay hindi rin maaaring gamitin nang bukas, kung saan ginugustuhan ng mga oligarko na panatilihin “ang kapangyarihan sa likod ng trono”, kung saan gumagamit sila ng kapangyarihan sa pamamagitan ng mga paraang pangkabuhayan. Kahit kung nanguna si Aristoteles sa paggamit ng salita bilang isang singkahulugan para sa pamamahala ng mayayaman, kung saan ang eksaktong salita ay plutokrasiya, hindi palagi na ang oligarkiya ay ang pamamahala sa kayamanan, dahil maaari lamang na isang may-pribilehiyong pangkat ang mga oligarko. Sa aking palagay si Jose Rizal sang-ayon sa ganitong uri ng pamahalaan kung saan halos lahat ng kapangyarihan ng bansa ay nasa kamay ng mga taong mayroong karanasan at tamang education.